Flottetjønn



ÅRSTIDENE









            Til Fjells av Olav Nygard

Til fjells, til høgd og vidd, det er mi traa,

til topp og tind, or laage lyrmne dalar;

til fjells der bekken græt og vinden svalar,

der ørnen ror i reine himelblaa.

Til fjells aa berge sjæla saar og varm

or valne dagetal og dauve vende

der folka søv si livstid til ende

so kjenslelaust som tre i likferdskarm.

Du raude rivne sky som synest dømd
til leike fyr dei kvilelause vindar
som driv deg av i flog om alle tindar,-
du er mi sjæl, or svarte havdjup rømd.

Det var den himels unge solareld

som løyste deg til ferdafaare,-

eg veit din lagnad: Du vert tyngd av taare

og fell til jords din siste leitingskveld.

Men upp til fjells, so høgt som sky kann naa;
min fred er alen av den store stunding
rundt  heile heimsens hovudlause runding,
og døypt i stir mot evigt himilblaa.

Kjelde: Nynorsk lyrikk,